Na początku kryzysu AIDS w latach osiemdziesiątych XX wieku nie było dostępnych leków farmaceutycznych zwalczających chorobę lub łagodzących objawy. Wtedy to rozpowszechniono medyczne stosowanie rośliny Cannabis w USA (i nie tylko). Wiele osób w USA mogło użyć medycznej marihuany, aby uzyskać ulgę, której nie mogliby uzyskać w żaden inny sposób. Jednak w tamtym czasie roślina Cannabis (Marihuana) była nielegalne w wielu miejscach na Świecie. Ponieważ osoby LGBTQ były dotknięte HIV / AIDS w nieproporcjonalnie większym stopni, społeczność LGBTQ miała nową i pilną potrzebę dostępu do rośliny Cannabis (medycznej marihuany). Aktywizm na rzecz praw LGBTQ zaczął nakładać się na aktywizm na rzecz dostępu do rośliny Cannabis. Ten aktywizm LGBTQ na rzecz Cannabis czasami organizowany jako kluby lub sieci społecznościowe (WAMM), za pośrednictwem których osoby z ogrodami Cannabis rozprowadzały medycynę w znacznej ilości wśród osób z AIDS/HIV.
W 1990 doniesienia prasowe głosiły, że wiele osób z nowotworami i HIV używa Cannabis w opiece paliatywnej.
Aktywizm osób LGBTQ i HIV znacznie zwiększył poparcie społeczne dla dostępu do Cannabis (Marihuany).
Harvey Milk i Dennis Peron byli aktywistami LGBTQ mieszkającymi w San Francisco, którzy zaproponowali przepisy dotyczące legalizacji medycznej marihuany z korzyścią dla społeczności LGBTQ i innych potrzebujących osób. Michael Corral wraz z innymi pacjentami kontynuował ten empatyczny model w Santa Cruz, w pierwszej legalnej spółdzielni pacjentów WAMM.
Kultura marihuany i LGBTQ to skrzyżowanie kultury Cannabis i kultury LGBTQ. Wspólną cechą popierania zarówno praw LGBTQ, jak i dostępu do Cannabis jest to, że przed około 2000 rokiem obie były poza legalną zgodą i aprobatą społeczną. Obie grupy wykluczone znajdowały się na marginesie społeczeństwa. Niestety wciąż w wielu krajach na całym świecie osoby te nadal są wykluczone i prześladowane. W tym Polska, która jest jednym z najbardziej homofobicznych i nietolerancyjnych społeczeństw Europy.W styczniu 2020 łącznie regiony, w których przyjęto Samorządową Kartę Praw Rodzin bądź uchwałę ustanawiającą strefę wolną od LGBT zajmowały ponad 30% obszaru Polski.
Opowiadanie się za tymi dwoma problemami z różnych powodów, w tym twierdzenia, że Cannabis jest skutecznym sposobem leczenia objawów AIDS, społeczność LGBTQ jest liderem w kwestiach tolerancji społecznej i różnorodności stylów życia, a także w przypadku problemów związanych z LGBTQ i Cannabis, które razem doświadczają wykluczone grupy społeczne- definiowane jako kontrkultury.
Komentatorzy polityczni w Stanach Zjednoczonych porównali gwałtowne zmiany opinii publicznej w latach 2000-2010 w kwestiach praw dotyczących osób LGBTQ i dekryminalizacji marihuany. Podczas gdy przed około 2000 rokiem obie tematy były tematami tabu w głównym nurcie społecznym, po tym czasie obserwuje się rosnący trend normalizacji społecznej akceptacji zarówno osób LGBTQ, jak i używania Cannabis (medycznie i odpowiedzialnie przez dorosłych obywateli). Wiele mediów porównało podobieństwa między zwolennikami praw osób definiujących się jako LGBTQ, a wykluczonymi i penalizowanymi konsumentami i ogrodnikami rośliny Cannabis.
W latach prowadzących do zmian społeczno- politycznych wiele renomowanych autorytetów błędnie nie doceniało poparcia społecznego zarówno dla równouprawnień osób LGBTQ, jak i zwolenników dekryminalizacji Marihuany- jako niższe niż było. Przepisy federalne w Stanach Zjednoczonych były bardziej niespójne niż przepisy stanowe w tych kwestiach, dlatego lokalne władze wprowadziły tzw „Akt Empatii”, który zezwala pacjentom i konsumentom uprawiać, używać i w określonych warunkach- sprzedawać roślinę Cannabis (Skupy, Spółdzielnie, bezpośredni konsumenci).
Rynek Cannabis: Istnieją dowody sugerujące, że sektor biznesowy, który inwestuje w uprawę i sprzedaż, ma niższy odsetek osób LGBTQ, niż rynek konsumencki produktów z Cannabis. Analiza badań rynkowych zaleca marketing marihuany w społecznościach LGBTQ.
Jednym z pionierów na czele legalizacji marihuany był Dennis Peron, otwarcie homoseksualny mężczyzna, który odegrał kluczową rolę w obu ruchach społecznych (legalizacja i równouprawnienie). Jako weteran wojny w Wietnamie, Peron wrócił do Stanów Zjednoczonych z dwoma funtami marihuany i zaczął sprzedawać w San Francisco. Mimo że miał wiele zajść z policją, Peron nie przestawał. Jego aktywizm wkrótce skupił się na innej queerowej społeczności, kiedy kryzys AIDS/HIV uderzył w Amerykę w latach 90-tych. Dennis zdał sobie sprawę, jak korzystna może być marihuana w łagodzeniu objawów leczenia straszliwej choroby, na którą umierało wielu jego przyjaciół. Peron ostatecznie był współautorem zarówno Propozycji P, jak i Propozycji 215, które zalegalizowały medyczną marihuanę po raz pierwszy w Kalifornii i USA.
Kolejną kluczową postacią łączącą ruch legalizacyjny i społeczność LGBTQ jest Brownie Mary. Urodzona jako Mary Jane Rathbun w Chicago w latach dwudziestych XX wieku, Mary ostatecznie dotarła do San Francisco w trakcie epidemii AIDS. Wkrótce zaprzyjaźniła się z Dennisem Peronem i znalazła wyjątkowy sposób na zaangażowanie się – sprzedaż niedrogich ciastek z słoikami pacjentom na oddziałach szpitalnych z HIV / AIDS. Po kilku aresztowaniach związanych z marihuaną i wielu godzinach pracy społecznej z organizacją zajmującą się AIDS, Brownie Mary postanowiła poświęcić swoje życie pomaganiu pacjentom poprzez pieczenie i sprzedaż swoich artykułów spożywczych. Pomogła również Peronowi otworzyć Cannabis Buyers Club, który miał przygotować grunt pod Propositions P i 215 oraz legalizację medycznej marihuany.
W Polsce i w Europie temat medycznej marihuany został wprowadzony w 2010 roku przez pacjentów grupy samopomocy pacjentów FENIX pod patronatem Zjednoczonych Eksperymentów Społecznej Tolerancji (ZEST), organizacji występującej w imieniu grup wykluczonych tj. LGBTQ czy dyskryminowanych kobiet domagających się podstawowych praw człowieka- praw reprodukcyjnych. Między Polskimi pacjentami i konsumentami rośliny Cannabis jest wiele osób z grupy LGBTQ. Znając historię legalizacji marihuany powinniśmy wyzbyć się wśród polskich konsumentów rośliny Cannabis wszelkiego rodzaju homofobii i przejawów seksistowskiej agresji.
CO TO jEST Strefa wolna od ideologii LGBT, także strefa wolna od LGBT?
– obszar w Polsce objęty uchwałą organu samorządu terytorialnego deklarującą, że jest to teren wolny od tzw. ideologii LGBT. W szerszym znaczeniu jest to obszar objęty jedną z homofobicznych uchwał anty-LGBT, m.in.: lobbowaną przez Ordo Iuris Samorządową Kartą Praw Rodzin czy Rezolucją przeciwko „ideologii LGBT” oraz innymi deklaracjami wprost lub pośrednio wykluczającymi osoby LGBT i ich rodziny.
Oponenci uchwał w sprawie stref wolnych od LGBT twierdzą, że są one próbą stygmatyzacji, wykluczenia członków społeczności LGBT oraz nie chronią ich rodzin. Zwolennicy twierdzą natomiast, że uchwały nie uderzają w ludzi, lecz są jedynie wyrazem sprzeciwu wobec tzw. ideologii LGBT, która ma w ich opinii dążyć do zniszczenia ich wartości, takich jak tradycyjna rodzina, którą w ich rozumieniu jest tylko związek kobiety i mężczyzny.
Uchwały te nie mają skutków prawnych i uważane są przede wszystkim za symboliczne, jednak nadały homofobii oficjalny status i radni samorządów interpretują ją jako podstawę homofobicznej dyskryminacji lub też zatrzymania inicjatyw mających na celu zaadresowanie problemu homofobii i dyskryminacji mniejszości. Parlament Europejski w rezolucji stwierdził, że utworzenie stref wolnych od LGBTQ, nawet jeśli nie polega na wprowadzaniu fizycznych barier, stanowi środek skrajnie dyskryminujący, który ogranicza przysługującą obywatelom UE swobodę przemieszczania się.
źródło:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Strefa_wolna_od_ideologii_LGBT
https://wheresweed.com/blog/culture/2020/jun/pride-cannabis-a-history-of-the-lgbtq-community-and-the-marijuana-industry#
https://en.wikipedia.org/wiki/Cannabis_and_LGBT_culture